ඈන් කුමරිය ජනාකීර්ණ වීදියට පිවිසුණාය. තමා වටා වූ සියල්ල දෙස පළමුව චකිතයෙන් යුතුව, එහෙත් වශී වූ ලෙසින් දෑස් යොමු කළ ඇය මඳ වේලාවකට පසුව මහත් විශ්වාසයෙන් යුතුව පා තබමින් තම වටපිටාව රසවිඳිමින් ඇවිද යන්නට වූවාය. ඇයට පසුපසින් වීදියට එබුණු ජෝ, ඈ සිය දර්ශන පථයෙන් බැහැර වීම වළක්වාගැනීමට ජනාකීර්ණ මාවත ඔස්සේ මිනිසුන් අතරින් රිංගමින් ඇවිද ගියේය. ඈන් කුමරිය කඩපොළට සේන්දු වූ අතර හෙමින් සීරුවේ එහි ඇති දෑ රසවිඳිමින්, වෙළඳ කුටි පසුකරමින් ඇවිද ගියාය. ඈ එක් සපත්තු වෙළෙන්දියක් අසළ නතර වූ මොහොතේදී ඈ පසුපසින් ආ ජෝටද පළතුරු වෙළෙන්දෙකු අසළ නතර වන්නට සිදු වූ අතර, ඈන් කුමරිය පාවහන් යුගළයක් දමා බලා ඒ සඳහා වෙළෙන්දියට මුදල් ගෙවන අතරේ පළතුරු වෙළෙන්දාද කෙසේ හෝ කොමඩු ගෙඩියක් ජෝගේ ඇඟේ ගසන්නට සමත් විය. එතැනින් නික්ම තවත් වීදියකට පිවිසුණු ඈන් කුමරිය තටාකයක් වටා විවිධ මූර්තීගෙන් අලංකාර වූ ගොඩනැගිල්ලක ඉදිරිපසට ළඟා වූ අතර ඈ එහි නතරව එහි අපූර්වත්වය රසවිඳිනා තෙක් ජෝ හට කොමඩු ගෙඩියද ඔසවාගෙන සැඟවී බලා සිටින්නට සිදු විය. යළිත් ගමන් ඇරඹූ ඈන් කුමරිය අනතුරුව නතර වන්නේ බාබර් සාප්පුවක් අභියස ය. එය ඉදිරියේ වූ කැටපතින් පෙනෙන තම මුහුණ දෙස නොසතුටු මුහුණින් බලා සිටි කුමරිය ඒ වටා සවිකර තිබූ විවිධාකාර කොණ්ඩා මෝස්තර දෙස බලා සිටියාය. ඒ මොහොතේ සාප්පුව තුළින් පිටව ගිය තැනැත්තියකගේ කොණ්ඩය දෙස බලා මඳ සිනහවක් පෑ ඇය එතුළට පිවිසුණාය. එහි දොරකඩට පැමිණි ජෝ, ඈ බාබර් සාප්පුව තුළට ගිය බව අවබෝධ කරගෙන සිනහවක් පෑවේය.
බාබර් සාප්පුව තුළදී කරණවෑමියා ඇගේ කෙස් කළඹ බොහෝ සෙයින් අගය කළේය. ඇය එය ඉතාමත් කෙටි කරන ලෙස පැවසූ මොහොතේදී ඔහු සැබැවින්ම දුක් විය. නැවත නැවතත් ඇගෙන් තීරණයේ වෙනසක් නොමැතිදැයි ඇසූ කරණවෑමියා අවසානයේ ඇගේ කොණ්ඩය කපන්නට අතරේ ඒ වනවිටත් කොමඩු ගෙඩිය ඔසවාගෙන සිටි ජෝ සාප්පුවේ තිර රෙදි අතරින් එබී බැලුවේය. කටයුත්ත ඉක්මනින් අවසන් වන බවක් නොපෙනුනෙන් ඔහු වීදිය ඔස්සේ මඳ දුරක් ඇවිද ගියේය. පොදු දුරකථනයක් අසළ නතර වූ ඔහු ඒ මොහොතේදී එහි එල්ලී ඉතාලි බසින් දොඩවමින් සිටි තැනැත්තාගේ ඇමතුම නිමා වන තෙක් සිය අතේ වූ කොමඩු ගෙඩිය පරීක්ෂා කරමින් නොඉවසිල්ලෙන් බලා සිටියේය. මඳක් වටපිට බැලූ ඔහු දිය තටාකය අසළ සෙල්ලම් කරමින් සිටි දරුවන් පිරිසක් දැක ඒ වෙත ආසන්න වී සිය කොමඩු ගෙඩිය එහි වූ කොළුවෙකු හට ලබා දුන්නේය. එතැන සිටි පාසැල් දැරියන් පිරිසක් අතර කැමරාවක් ගෙල පැලැඳ සිටින දැරියක දුටු ජෝ ඈ වෙත ආසන්න විය. "මේක හරි ලස්සන කැමරාවක්නෙ," ඔහු දැරියට කීවේය. "ෂා, හරි ලස්සනයි. ම්ම්ම්. මං පොඩ්ඩකට මේක ගත්තට කමක් නෑ නේද?" ඔහු එය දැරියගේ ගෙලින් මුදාගැනීමට උත්සාහ කළේය.
ඔහුගේ ක්‍රියාව දුටු වෙනත් දැරියක් ඔවුන්ගේ ගුරුතුමියට හඬගෑ අතර, කැමරාවේ හිමිකාරියද විරෝධය පෑවාය. ඒ මොහොතේ ඔහු වෙත ඔරවමින් පැමිණි ගුරුවරිය දැරිය ඉවතට කැඳවාගෙන ගිය අතර කැමරාව අතහැරි ජෝ ඉවතට හැරී ලැජ්ජාවෙන් හිස බදාගත්තේය.
මේ අතර බාබර් සාප්පුව තුළ කුමරියගේ කෙස් කළඹ කපා දැමීමේ මෙහෙයුම සාර්ථකව නිම වෙමින් තිබූ අතර අවසන් ප්‍රතිඵලයට කරණවෑමියාද සතුටුව සිටියේය. ඇයට එම කොණ්ඩා මෝස්තරය වඩාත් හොඳින් ගැලපෙන බව පැවසූ ඔහු එදින රාත්‍රියේ ටිබරීන් ගංගාවේ බෝට්ටුව මත නැටුම් සංදර්ශනයේදී තමා හා නටන්නට පැමිණෙන ලෙසට ඇයට ආරාධනා කළාය. "හඳ එළිය, සංගීතය, ප්‍රේමය!" ඔහු ඒ ගැන වර්ණනා කළේය. "ඒක හරිම, හරිම... හරිම... අනේ ඔයා එනවා නේද?"
ඇය නිසැකවම පොරොන්දුවක් නොදුන් නමුත් තමා රාත්‍රී නමයෙන් පසු එහි එන බවටත්, ඈ එහි පැමිණියහොත් තමාට එහි හිඳිනා සුන්දරතම ගැහැනු ළමයා හා නර්තනයේ යෙදිය හැකි වනු ඇති බවටත් ඔහු පැවසුවේය. පුදුමයෙනුත්, ලැජ්ජාවෙනුත් මදහසක් පෑ ඇය ඔහුට ස්තූති කර පිටව ගියාය.
වීදියෙන් අනෙක් පස බලා සිටි ජෝ ඈ සාප්පුවෙන් පිට වූ බව දැක, සැලකිය යුතු තරමේ දුරක් තබාගෙන ඈ පසුපසින් ඇවිද ගියේය. ප්‍රධාන මාවත හරහා ගමන් කර හිම කිරම වෙළෙන්දෙකුගෙන් හිම කිරමක්ද මිළට ගත් ඈන් කුමරිය මල් වෙළෙන්දෙක් බලෙන්ම නතර කරගත්තේය. ඔහු ලීරා පන් දහසක් වටිනා මල් පොකුරක් එම සුන්දර තරුණියට විකුණන්නට සූදානම් වුවද තමා ළඟ මුදල් නොමැති බව ඈ පැවසූයෙන් මහත් දුකෙන් මල් පොකුර යළි ගෙන එක් මලක් ඇයට නොමිලේම ලබා දුන්නේය. ඔහුට බෙහෙවින් ස්තූති කළ ඇය තවත් මඳ දුරක් ඉදිරියට ඇවිද ගොස් පුළුල් පියගැට පෙළක් මන්ධ්‍යයේ වූ විශාල කැටයමක් මත හිඳගෙන සිය හිම කිරම රසවිඳින්නට පටන්ගත්තාය. ඒ වනවිට තම කෙටි කොණ්ඩා විලාසිතාවට ගැලපෙන පරිදි ඇය සිය බ්ලවුසයේ දිගු දෑතද කෙටි වන සේ නවාගෙන සිටියාය.
මේ සියල්ල දෙස රහසේම බලා සිටි ජෝ ඇයට නොපෙනෙන්නට පියගැටපෙළේ අනෙක්පසට ගොස් ඈ හිඳ සිටි තැන අසළින් බැස ආවේය. ඈ අසළදී හැරී බැලූ ඔහු අහම්බයකින් ඈ දුටු බවක් මවා පෑවේය. "හානේ, මේ ඔයානේ!" ඔහු විශ්මය පිරි හඬින් කීවේය.
ඇයද හිස ඔසවා බලා සිනාසුණාය. "ඔව් බ්‍රැඩ්ලි මහත්මයා!"
අනතුරුව ඔහු ඇගේ අලුත් කොණ්ඩා මෝස්තරය දෙස බැලුවේය. "ඔයාම නෙවෙයිද මන්දා?"
"හොඳයිද මගේ අලුත් කොණ්ඩේ?"
ජෝ ඈ අසළින් හිඳගත්තේය. "ඔව්... හරි ලස්සනයි. ඉතිං ඒකද ඔයාට කන්නෙත් නැතුව දුවලා ගිහිං කරන්න තිබ්බ වැඩේ?"
"බ්‍රැඩ්ලි මහත්මයා, මට පොඩි පාපොච්ඡාරණයක් තියෙනවා කරන්න."
"පාපොච්ඡාරණයක්?"
"ඔව්, මං... ඊයෙ රෑ පැනලා ආවා, ඉස්කෝලෙන්."
"අපොයි, ඒ මොකද: ඉස්කෝලෙ නෝනත් එක්ක ලෙඩක් දාගත්තද?"
"නෑ, එහෙම දෙයක් නෙවෙයි."
"එහෙම මුකුත් නැතුව ඉස්කෝලෙන් පැනලා එනවැයි කවුරුවත්."
"මං මේ පැයක් දෙකක් ඇවිදලා යන්න කියලා හිතාගෙන එළියට බැස්සේ. ඒත් ඒගොල්ලෝ මට දුන්නනේ මේ නින්ද යන බෙහෙතක්."
ජෝ සියල්ල වටහා ගනිමින් සිනහවක් පෑවේය. "ඒකත් එහෙමද."
මාවත දෙස බලමින් හිම කිරම නිම කළ කුමරිය සිය දෑත් පිසදමා ගත්තාය. "දැං ඉතිං මං ටැක්සියක් අල්ලගෙන ආපහු ගියොත් හොඳයි."
"කමක් නෑ, ඒත් මෙහෙම හිතුවොත්: ආපහු යන්න කළින් ඔයා පොඩි වෙලාවක් ඔයාටම වෙන් කළොත් මොකද?"
ඇය දෙගිඩියාවෙන් යුතුව හිස දෙපසට සැලුවාය. "එතකොට තවත් වෙලාව යයිනෙ."
ජෝ විනෝදබර හඬින් කතා කළේය. "ඉතිං මොකද: මුළු දවසම ගියත් මොකද!"
කුමරිය කල්පනා කළාය. "මං කොහොමත් කරන්න ආසාවෙන් ඉන්න දේවල් ටිකකුත් තියෙනවා..."
"මොන වගේ දේවල්ද?"
"අයියෝ ඔයාට හිතාගන්නවත් බෑ... මං ආසයි - මං ආසයි මං ආස දේවල් විතරක් කරන්න, මුළු දවස පුරාම!" ඇය සිනාසුණාය.
"හරියට කොණ්ඩේ කපාගන්න, ගෙලාටෝ අයිස්ක්‍රීම් එකක් කන්න වගේ දේවල්?"
"ඔව්, තව..." ඇය මාවත පහළට ගෙල දිගු කළාය. "... තව මං ආසයි පදික වේදිකා අවන්හලක ඉඳගෙන කෑම කන්න; සාප්පුවල ජනෙල් වලින් එබි එබි යන්න; වැස්සෙ ඇවිදින්න!" ජෝ අවිශ්වාසයෙන් යුතුව අහස දෙස බැලුවේය. ඈන් කුමරිය දිගටම කතා කළාය. "විනෝද වෙන්න, සමහරවිට මොනවාහරි ත්‍රාසජනක වැඩ කරන්න. ඔයාටනං මේවා ඒ හැටි දේවල් නෙවෙයි වෙන්න ඇති නේද?"
"ඒවා නියම වැඩනේ. මං කියන්නද: අපි දෙන්නත් එක්කම එකතුවෙලා ඔය කියපු දේවල් කරමු."
"ඒත් ඔයාට වැඩට යන්න නැද්ද?"
"වැඩ?" ජෝ නැගී සිටියේය. "නෑ! අද මට නිවාඩු."
කුමරිය විනෝදබර හඬින් කතා කළාය. "ඒත් ඔයාට සෑහෙන මෝඩ වැඩ කරන්න වෙයි."
ජෝ ඇගේ අතින් අල්ලාගත්තේය. "ඒකට මොකද. හරි, පළවෙනි වැඩේ: පදික වේදිකා අවන් හළ. මං දන්නවා හරියටම යන්න ඕන තැන:" ඔහු මෘදු ලෙස ඇගේ අතින් අල්ලාගෙන පියගැට පෙළ බැස යන්නට විය. "රොකා අවන් හළ."
අවන් හළ වෙත පිවිසුණු දෙදෙනා, ඔවුන් පසු කර ඇදී යන වාහන පෙළ දෙස බලමින් මේසයක් අසළින් අසුන් ගෙන සිටියහ. ඈන් කුමරිය ආහාර ගන්නා අතරේ ජෝ කතාව ඇරඹුවේය. "ඔයාගෙ අලුත් කොණ්ඩ මෝස්තරේ දැකලා ඉස්කෝලෙ කට්ටිය මොනවා කියයිද දන්නෙ නෑ නේද?"
ඈන් කුමරිය සිනාසුණාය. "ඒගොල්ලන්ට පපුවෙ අමාරුවත් හැදෙයි. මං රැයක් තිස්සෙ ඔයාගෙ කාමරේ හිටිය බව දැනගත්තොත් එහෙම ඒගොල්ලෝ මොනවා කියයිද කියලා හිතාගන්නවත් බෑ."
ජෝ වටපිට බලමින් අසුනේ ඉදිරියට බර විය. "මං කියන්නද: ඔයා ඔයාගෙ කට්ටියට කියන්නත් එපා ඒ ගැන, මං මගේ අයටත් නොකියා ඉන්නං."
"අන්න හොඳයි."
"ඉතිං, මොනවද බොන්න කැමති?"
"ෂැම්පේන්."
ඇගේ සෘජු පිළිතුර හමුවේ මදක් පසුබෑ ජෝ වේටර්වරයාට කතා කළේය. තරුණිය වෙනුවෙන් ෂැම්පේන් වීදුරුවක්ද, මහත්මයා වෙනුවෙන් ශීතල කෝපි පානයක්ද සඳහා ඇණවුම බාරගත් වේටර්වරයා පිටව ගිය පසු ජෝ යළිත් කතා කළේය. "ඔයත් මාර දේවල්නේ ඉස්කෝලෙදි පුරුදු වෙලා තියෙන්නේ - දවල්ට කාලා ෂැම්පේන්ද බොන්නේ?"
"විශේෂ අවස්ථාවලදි එහෙම තමයි."
"කොයි වගේද?"
"අන්තිමට මං ෂැම්පේන් බිව්වේ මගේ තාත්තාගේ සංවත්සරයේදී."
"විවාහ සංවත්සරයද?"
"නෑ, ඒක මේ..." කුමරිය මඳක් කල්පනා කළාය. "... හතළිස් වෙනි සංවත්සරේ... මේ... තාත්තාට රස්සාව ලැබිලා."
"රස්සාවේ අවුරුදු හතළිහක්! මාරයිනෙ!" ඔහු ඇයව තවදුරටත් අමාරුවේ දමන්නට සිතුවේය. "තාත්තා මොනවද කරන්නෙ?"
කුමරිය ප්‍රවේශමෙන් කල්පනා කළාය. "මේ... ගොඩක් වෙලාවට ඒ රස්සාවෙදි වැඩ කරන්න තියෙන්නේ... පොදු සබඳතා ගැන."
"හප්පා, අමාරු වැඩක්නෙ."
"ඔව්, මමනං ඒකට ඒ හැටි කැමති නෑ."
"තාත්තා කැමතිද?"
"මං... මට ඇහිලා තියෙනවා තාත්තත් ඉඳ හිට නහයෙන් අඬනවා."
"ඉතිං ඇයි ඒක අත් අරින්නෙ නැත්තෙ තාත්තා?"
"මෙහෙමයි, ඒ ජාතියේ රස්සා කරන අය සාමාන්‍යෙන් රස්සාවෙන් අයින් වෙන්නෙ නෑ - දිගටම ඒක කරන්න තරම් සනීපයක් නැති වුණොත් ඇරෙන්න."
වේටර්වරයා පැමිණ ඔවුන්ගේ ඇණවුම ලබා දුන්නේය. ජෝ සිය කෝපි පානය අතට ගත්තේය. "මෙන්න එහෙනං, ඔයාගේ තාත්තාගේ ශරීර සෞඛ්‍යය වෙනුවෙන්."
"හැමෝම ඕක කියනවා." ඈන් කුමරිය අසුනේ පසුපසට වී සැහැල්ලුවෙන් හිඳගෙන සිය ෂැම්පේන් වීදුරුවේ බටය හා සෙල්ලම් කළාය. "ඔයා මොනවද කරන්නෙ?" ඇය ඇසුවාය.
ඒ ඔහුගේ ගොත ගැසීමේ වාරය විය. "ආ, මං මේ, බඩු විකුණනවනෙ."
"ඇත්තට? ෂෝක්නෙ."
"හ්ම්."
"මොනවද විකුණන්නෙ?"
මොහොතක් වේලා හිස් බැල්මෙන් බලා සිටි ජෝ ඔවුන් අසළ මාවතෙන් ඇසුණු අසෙකුගේ හඬ ඇසී යළි කුමරිය දෙස බැලුවාය. "මේ, පෝර; රසායනික පෝර, ඔයා දන්නවා නේද? ඒ වගේ ඒවා."
ඔහුගේ පිළිතුර එතරම් විශ්වාසයකින් භාර නොගත් කුමරිය බීම බටය සිය මුව තුළ රුවා එහි ආවරණය ඉවතට විසි වන සේ පිම්බාය. එය මේසය මතින් විසි වී ගොස් වැටෙනු දුටු ජෝ සිනා සී ඈ දෙස බැලූ අතර ඇයද බටය මුව තුළම රුවාගෙන මහත් සතුටින් සිනහසෙමින් සිටියාය.
ඒ මොහොතේදී ජෝගේ මිතුරු අර්වින් එතැනට පැමිණියේය. ජෝ ප්‍රීතිමත් මුහුණෙන් යුතුව නැගිට ඔහුට අත දුන්නේය. "අර්වින්! ලොකු සතුටක් උඹව දැක්ක එක."
"ඇයි මොකද උඹට පර්ස් එක අමතක වුණාද?"
ඔහු කළේ විහිළුවක් වූ නමුත් ජෝ සිනහවක් පෑවේ නැත. "මේ, පුටුවක් ඇදං මෙහෙං වාඩි වෙයං."
"මාව අඳුන්නලා දෙන්නෙ නැද්ද?"
"හරි," ජෝ කුමරිය වෙත හැරුණි, "මේ ඉන්නෙ මගේ හොඳ යාළුවෙක්, අර්වින් රැඩෝවිච්." ඈන් ඔහු වෙත අත දිගු කළාය. "මේ ආන්යා," ඔහු අර්වින්ට කීවේය.
"ආන්යා කවුද?" අර්වින් ඇගේ අත අත් නොහැරම ඇසුවේය.
"ස්මිත්," කුමරිය පිළිතුරු දුන්නාය.
"ඉතිං ඉතිං ස්මිත් නෝනා," අර්වින් කෙළිලොල් හඬින් පවසනා අතරේ අසළ මේසයකින් අසුනක් ඇදගත්තේය.
"හමුවීම සතුටක්," යැයි ආචාරශීලීව පැවසූ කුමරිය ජෝ සිය අසුන ඈ වෙත ආසන්න කරගන්නා දෙස චකිතයට පත් බැල්මෙන් බලා සිටියාය.
කුමක් හෝ අනුමත කරනා ලෙසින් ජෝ වෙත හිස සැලූ අර්වින් යළි කතා කළේය. "ඒක නෙවෙයි මේ, ඔයාට කවුරුවත් කිව්වෙ නැද්ද ඔයානං ඇරපු අතක් නෑ, කපාපු පළුව අර-" ජෝ මේසයට යටින් අර්වින් හට පා පහරක් ගැසුවේය. අර්වින් වේදනාවෙන් කෑගැසූ අතර ජෝගේ රහස් ඉඟි කිසිවක් වටහාගත නොහැකි වූ ඔහු පිටව යාම පිණිස කෝපයෙන් නැගී සිටියේය.
"ඒයි ඒයි ඔහොම හිටපං," ජෝ ඔහුව සනසවමින් යළි හිඳුවාගත්තේය. "අපිත් එක්ක හිටපංකෝ."
"හරි, ෆ්‍රැන්සෙස්කා එනකල් විතරක් මං ඉන්නං," අර්වින් කෝපයෙන්ම කීවේය.
මේ අතර ඈන් කුමරිය හඬ අවදි කළාය. "මේ, රැඩෝවිච් මහත්මයා, මොකද්ද කපාපු පළුව කියන්නේ?"
අර්වින් වෙනුවට පිළිතුරු දුන්නේ ජෝ ය. "ඒක මේ, ඇමරිකාවෙදි කියන්නේ, මේ, බොහොම ප්‍රියමනාප ඕනෙම කෙනෙකුට එහෙදි එහෙම කියනවා."
විස්කි පානයක් ඇණවුම් කරමින් සිටි අර්වින් ජෝගේ හඳුන්වාදීම ඇසී මුවද විවර කරගෙන ඔහු වෙත හැරුණේය. "මොකා?"
ඈන් කුමරිය බෙහෙවින් සතුටට පත් වූවාය. "ඇත්තද. බොහොම ස්තූතියි," ඇය මඳ සිනහවකින් යුතුව අර්වින්ට පැවසුවාය.
"සුළු දෙයක්." වෙනත් කුමක් කියන්නටදැයි නොදත් අර්වින් පැවසුවේය. මේ සියල්ලේ අගමුළ ඔහු ජෝගෙන් විමසා සිටීමට සූදානම් වත්ම ඒ අසළින් ඇවිද ගිය ගැහැනුන් දෙදෙනෙක් අර්වින්ගේ හිසද උරහිසද අත ගා මුකුළු කර ඇවිද ගියාය.
ඔවුනටද එලෙසින්ම ප්‍රතිචාර දැක්වූ අර්වින් ආපසු හැරී, ප්‍රශ්නාර්ථයකින් යුතුව බලා සිටි කුමරිය හට "මගෙ නෑනලා," යැයි කීවේය.
"බ්‍රැඩ්ලි මහත්මයා මා එක්ක කිය කිය හිටියෙ එයාගෙ රස්සාව ගැන," කුමරිය කීවාය.
"ඇත්තට? මටත් ආසයි අහන්න."
"ඔයා මොනවද කරන්නෙ?"
"මාත් ජෝගෙ-" ජෝ සිය කෝපි පානය අර්වින් වෙත ආසන්නව තබාගෙන කහින්නට පටන්ගත්තේය. "-රස්සාවමයි, එකම දේ මං ෆොටෝ-" ජෝගේ කෝපි බඳුන අර්වින්ගේ ඇඟ පුරා හැලී ගියේය. යළිත් කෝපයට පත් අර්වින් නැගී සිටි අතර ඈන් කුමරිය අත්පිස්නාවක් රැගෙන ඔහුගේ ඇඳුම පිස දැමීමට සහය වූවාය.
"අඩේ, වැරදීමක් බං!" ජෝ කීවේය.
අර්වින් සිය වදන් කෝශය පාලනය කරගෙන සිටියේ මහත් අපහසුවෙනි. "මොන-? මොනවද ඕයි-?"
"සමාවෙයං බං."
"මේ බලාපං, යන්න කියලා නොකියා කියන්න ඕනෙ නෑ, මට හොඳට තේරෙනවා!" අර්වින් ඈන් වෙත හැරී මඳ සිනහවක් පා හිස නවා ආචාර කරමින් අත දිගු කළේය. "මං ගිහින් එන්නං, ආයෙ හම්බවෙමු."
"අනේ ඒත් මේ ඔයාගෙ බීම එකත් දැන් ආවා විතරයි," එම මොහොතේ අර්වින් ඇණවුම් කළ පානයද රැගෙන පැමිණි වේටර්වරයා පෙන්වමින් කුමරිය කතා කළාය. "ඉඳගෙන මේක බීලා ඉන්න."
"ඒකනෙ, ඒකනෙ," ජෝ ද කීවේය. "මේ උඹේ විස්කි වීදුරුව බීලා ඉඳපං අර්වින්; ඕක ගණංගන්න එපා." අර්වින් ඔහු දෙස බලා සිටියේ අවිශ්වාසයෙනි. "ඇඳුමෙ කෝපි හැලුණට බොහොම කණගාටුයි. මෙහෙං ඉඳගනිං ඔන්න ඔහොම හොඳ එකා වගේ."
විස්කි වීදුරුව මේසය මතින් තැබූ වේටර්වරයා නික්ම ගියේය. හිඳගැනීමට පෙර පුටුව පිස දැමූ අර්වින් යළි ජෝ දෙස බැලුවේය. "මොකද යකෝ මගෙ අත අඹරන්නේ?"
හඬ නගා කිව නොහැකි යමක් සිය මිතුරාට ඇඟවීමට උත්සාහ කරමින් සිටි ජෝ තැතනුවේය. "මේ - මේ, උඹ ආයෙ ඕකත් ඇඳුමෙ හලාගත්තොත් එහෙම..."
"හලාගත්තොත්?! මමද මිනිහෝ ඉස්සල්ලා එක මගේ ඇඟේ හලාගත්තේ?"
"උඹ තමයි."
"මම?!"
ජෝ අඩ සිනහවක් පෑවේය. "ඔව්."
අර්වින් ඈන් කුමරිය වෙත හැරුණේය. "කොහෙන්ද ඔයා මේ ඔල්මාදකාරයාව හොයාගත්තෙ?" අනතුරුව යහපත් ආචාරවිධි සිහිපත් වීමෙන් ඔහු ඈ වෙත මඳ සිනහවක් පෑවේය. "ඔයානං අවුලක් නෑ; මෙන්න ඔයාට, ජය වේවා එහෙනං," ඔහු තම විස්කි පානය ඔසවා ආචාර කළේය. අනතුරුව ඔහු යළිත් ඈන් කුමරිය හා ජෝ දෙස මාරුවෙන් මාරුවට බැලුවේය. "මං මේ ඇත්තමයි කියන්නේ, ඔය කොණ්ඩෙ නිසා නෙවෙයිනං-" ජෝ අර්වින්ගේ පුටුවට දුන් පා පහරින් ඔහු පුටුවද පෙරළාගෙන ඇදගෙන වැටුණේය. තැතිගත් කුමරිය භීතියෙන් කෑ ගැසූ අතර අසළ සිටි මිනිසුන් දෙදෙනෙක් අර්වින් හට නැගී සිටින්නට සහය වූහ.
"මොකද වුණේ බං? පුටුවෙං වැටුණා නේද? තව පොඩ්ඩෙං තුවාළ කරගන්නවා නේද?" ඈන් කුමරිය හා ඔහු වෙත දිව එන අතරේ ජෝ විමසුවේය.
අපහසුවෙන් කෙළින් සිටගත් අර්වින් හට එවර සිය කෝපය පාලනය කරගැනීම අපහසු විය. "මං වැටුණා?! තව පොඩ්ඩෙං තුවාළ කරගන්නවා?! ජෝ, මං වැටුණෙ නෑ!-"
"මොකද නැත්තෙ, මේ බලාපං උඹෙ බෙල්ල..." ජෝ සිය මිතුරාගේ ගෙල පරීක්ෂා කරන ලෙසින් ඔහු කුමරිය වෙතින් ඉවතට කැඳවාගෙන ගියේය.
අර්වින් ඔහුගේ දෑත් ගසා දැම්මේය. "පැත්තකට වෙයං. උඹට වැඩක් නෑ මගේ බෙල්ලට හෙණ ගැහුවත්."
ජෝ අවන්හල් ගොඩනැගිල්ල වෙත හිස දිගු කළේය. "අරක ඇතුළට ගිහිං ඕකට බෙහෙත් ටිකක් දාගමු."
එවර අර්වින් හට සිය මිතුරා කුමක් හෝ පවසන්නට වෙහෙසන බවට යාන්තමින් වැටහුණි. "හා හරි එහෙනං-"
අර්වින්ව වාරු කරගන්නා ලෙසින් ඔහුගේ කර වටා අතක් යැවූ ජෝ ඔහු සමග ගොඩනැගිල්ල වෙත ඇවිද යන අතරේ "අපිට පොඩි වෙලාවක් දෙන්න," යැයි කුමරියගෙන් හඬ නගා ඉල්ලා සිටියේය.
අසරණව බලා සිටි ඈගේ දෑසට හසු වන මානයෙන් ඉවත් වූ සැණෙකින් අර්වින් ජෝගේ ග්‍රහණයෙන් ඉවත් වන්නට උත්සාහ කළේය. "ඔහොම නැවතියං; ඔහොම නැවතියං; මට-; මේ බලාපං ජෝ, කියපං මට උඹ මොකද්ද මේ කරන්න ලෑස්ති වෙන්නෙ කියලා? අහකට ගනිං බං උඹේ ඔය අත් දෙක-!"
ජෝ සිය මිතුරා ගොඩනැගිල්ලේ හුදෙකලා කෙළවරකට කැඳවාගෙන යන තෙක් සිය අත ඉවත් කරගත්තේ නැත. "උඹේ ලයිටරේ තියෙනවද?"
"ඒකෙන් උඹට ඇති වැඩේ මොකද්ද?"
"තියෙනවද කියපංකො?"
"තියෙනවා! උඹ මොකද්ද යකෝ කරන්න ලෑස්ති වෙන්නේ?" අර්වින් සිය උරහිස මුදාගැනීමට දැඩි අරගලයක යෙදුණේය.
"මේ අහපං: ඩොලර් පන්දාහකට උඹ මොනවද කරන්න ලෑස්ති?"
අර්වින්ගේ අරගලය මඳක් අඩු විය. "ඩොලර් පන්දාහක්?"
"ඔව්." මිතුරාව අසුනක් වෙත තල්ලු කළ ජෝ ද පුටුවක් ඇදගෙන ඒ අසළින් හිඳගත්තේය. "මේ අහපං. එයා දන්නෙ නෑ මං කවුද මොනවද කරන්නෙ කියලා. අර්වින් මේ අහපං, මේක මගේ කතාව; මායි හොයාගත්තෙ, ඒක මං පරිස්සං කරගන්න ඕනෙ!"
"අඩේ, උඹ කියන්නෙ ඒ ඇත්තටම-?"
ජෝ චකිතයෙන් යුතුව වටපිට බැලුවේය. "ෂ්ෂ්ෂ්!" ඔහු පහත් හඬින් දිගටම කතා කළේය. "උඹේ ලයිටරේට පුළුවන් මගේ මේ වීර කාව්‍යයේ වටිනාකම දෙගුණ කරන්න."
"රජකුමරිය මුඩුක්කු සවාරියක!" අර්වින් ජෝ අතින් ලියැවීමට නියමිත ලිපිය සඳහා සිරස්තළයක් සැපයුවේය.
"උඹට සීයට විසිපහක් දෙනවා වැඩේ හරි ගියාම."
"දාහෙ ඒවා පහෙන් නේ?"
"ඒ අඩුම ගාන - හෙනසි උන්නැහේ අතට අත දීලම පොරොන්දු වුණා."
අර්වින් සිය අතැඟිලි ගැන්නේය. "...හතයි, පහයි; ඒ කියන්නේ - ඒ කියන්නේ ඩොලර් පහළොස්දාහක්!"
"දොළහමාරයි," ජෝ ස්ථිර හඬින් කීවේය.
අර්වින් මොහොතක් කල්පනා කළේය. "හරි, දැන් උඹ මටත් අත දීලා පොරොන්දු වෙයං."
ඔවුන් දෙදෙනා අතට අත දුන් අතර නැගී සිටින අතරේ ජෝ යළි කතා කළේය. "හරි, දැං මට තිස් දාහක් ණයට දියං."
"තිස් දා-? යකෝ ඒ කියන්නේ ඩොලර් පණහක්නේ; උඹ ඔටුන්නට මැණික් අරං දෙන්නද හදන්නේ?"
"එයා අර බිබී ඉන්න ෂැම්පේන් වීදුරුවටවත් ගෙවන්න මං ළඟ සල්ලි නෑ බං. අපි එයාව සතුටෙන් තියන්න එපැයි, නැද්ද?"
"අයිසෙ, අපිට මේ ටවුම පුරා ඇවිද්ද හැකියැ මේ වගේ... ලස්සන වෑහෙන කුමාරිකාවක් එක්ක!"
"ෂ්ෂ්! උඹට මේ වැඩේට එකතුවෙන්න ඕනෙද නැද්ද?"
අර්වින් ඔහු අතට මුදල් ලබා දුන්නේය. "මේක මට සෙනසුරාදා වෙද්දි ඕනෙ, තේරුණාද?"
"හරි, දැං කෝ උඹේ ලයිටරේ?" අර්වින් එය පිටතට ගත්තේය. "අපි වැඩ පටංගමු."
ඔවුන් දෙදෙනා ගොඩනැගිල්ලෙන් පිටව, මේසය පිසදමමින් සිටිනා වේටර්වරයා දෙස බලමින් සිය ෂැම්පේන් වීදුරුව රස විඳිනා කුමරිය වෙත යළි පැමිණියහ.
ඔවුන් එන හඬ ඇසී හැරී බැලූ ඇය සිනහවක් පෑවාය. "දැන් හරිද?"
"ඈ?" අර්වින් ඇසුවේය.
"ඔයාගෙ කන?"
ජෝ සිය අසුනෙන් හිඳගත් අතර අර්වින් සිය කන අල්ලාගත්තේය. "මගෙ කන? ආ, හරි හරි, ඔව්, මේ, ජෝ ඒකට බෙහෙත් දැම්මා." ඔහු හිඳගන්නා අතරේ කුමරිය වෙත සිය සාක්කුවෙන් ගත් සිගරට් පැකට්ටුව දිගු කළාය. "මේ, බොනවද එකක්?"
"හා." කුමරිය ජෝ දෙස බලා මඳ සිනහවක් පා සිගරට්ටුවක් අරගත්තාය. "ඔයා විශ්වාස කරයිද මන්දා, මේ මං ජීවිතේටම බොන පළවෙනි සිගරට් එක."
"පළවෙනි සිගරට් එක?" අර්වින් වෙත බැල්මක් හෙලූ ජෝ එය පුනරුච්ඡාරණය කළේය.
"ම්ම්-හ්ම්."
"ඉස්කෝලෙදි සිගරට් බොන්න තහනං වෙන්නැති, හ්ම්ම්?"
ඒ අතර අර්වින් සිය ලයිටරය අතට ගෙන එහි ස්විචයක් ක්‍රියාත්මක කර අනතුරුව ගින්දර දැල්වුවේය. "ඔන්න, ඔයාගෙ පළවෙනි සිගරට් එක." ඔහු එය කුමරියගේ සිගරට්ටුව වෙත ආසන්න කර එය දැල්වුවේය. ඇය එය උරමින් දුම් පිට කළාය.
ජෝ සිගරට් පානය පිළිබඳව ඇගේ අදහස් විමසූ නමුත් ඈ පැවසුවේ කිසිත් නොසිතෙනා බවයි. ඔහු හා අර්වින් සිනාසී එයට එකඟ වූ අතර ඔහු යාබද මේසය අසළ සිටි වේටර්වරයා සමග ඉතාලි බසින් කතා බස් කරන්නට පටන්ගත් අතරේ අර්වින් සිය පුටුව එක එල්ලේම කුමරිය ඉදිරියට රැගෙන ආවේය. "මේ පොඩ්ඩක් මගෙ කකුල් දෙක දිගඇරගන්න ආවා," ඔහු කීවේය. තමාටද සිගරට්ටුවක් අතට ගත් ඔහු එය මුව තුළ රඳවා ලයිටරය නිසි ලෙස ස්ථානගත කරවා දැල්වූවේය.
මේ අතර බිල ගෙවා දැමූ ජෝ කතා කළේය. "ඉතිං, අපි මොනවද ඊළඟට කරන්නෙ? නරකද අපි පොඩි වැඩ සැලැස්මක් හැදුවොත්?"
ඈන් කුමරිය මුහුණ හකුළාගත්තාය. "අයියෝ, ඔය වචනෙනං පාවිච්චි කරන්න එපා."
වේටර්වරයාට ඉතාලි බසින් ස්තූති කළ ජෝ වහා කුමරිය වෙත හැරුණි. "අපොයි මං රාජකා- මේ, පාසැල් වැඩ සැලැස්මක් ගැන නෙවෙයි කිව්වෙ, මං කිව්වෙ මේ - විනෝද වැඩ සැළැස්මක් ගැන."
කුමරිය සිනාසුණාය. "සැළසුම් මොකටද, අපි ඔහෙ යමු?"
"අර්වින් මොකද කියන්නේ?" ජෝ මිතුරාගෙන් විමසුවේය.
ඈන් කුමරිය යළිත් සිගරට්ටුව මුව තුළ රුවාගන්නා අතරේ සිය ලයිටරයේ යළිත් කිසිවක් සැකසූ අර්වින් "මං ලෑස්තියි," යැයි කීවේය.
මිතුරන් දෙදෙනා නැගී සිටි අතර අඩක් දැවුණු සිගරට් කොටය මේසය මත බන්දේසියෙන් තැබූ ඈන් කුමරියද නැගී සිටියාය. ඒ අතරේදී ඔවුන් වෙත පැමිණි කාන්තාවක් අර්වින් අසළට පැමිණ ඉතාලි බසින් කතා කළාය.
"ආ, ෆ්‍රැන්සෙස්කා!" අර්වින් සිය මුවෙහි වූ සිගරට්ටුව ඉවත් කරගත්තේය. "මේ - මේ ඉන්නේ..."
"ස්මිත් නෝනා," කුමරිය ඔහුට සිහිපත් කර දුන්නාය.
"එයාව දාහකින්වත් හොයාගන්න බෑ අර්වින්," ජෝ ෆ්‍රැන්සෙස්කා හට අතට අත දී ආචාර කරනා අතරේ කීවේය. "පන්දාහකින්වත් හොයාගන්න බෑ." ඔහු කුමරියගේ අත ගෙන ඉවතට ඇවිද ගියේය. "අපි ගියා එහෙනං."
අර්වින්ද ඔවුන් පසුපස ඇදෙන්නට විය. "ජෝ!"
ෆ්‍රැන්සෙස්කා තුෂ්නිම්භූතව බලා සිටියාය. "ඔයා කොහෙද යන්නෙ අර්වින්?"
"අනේ වස්තුවේ, මට මේ ලොකු වැඩක් තියෙනවා. මං ඔයාට රෑට කතා කරන්නංකෝ." ඇයට හාදුවක් දුන් අර්වින් ජෝ හා කුමරිය පසුපසින් දිව ගියේය.
- මතු සම්බන්ධයි -
